نسأل الله منازل الشهداء

باز دوباره آمدم تا بروم،دوباره دلم را جا گذاشتم و به سرزمین زمینی ام باز می گردم

وای وای چقدر دارد دلم برای آسمان زود تنگ می شود.انگار مسافران دارند یکی یکی می روند و باز به زمین برمی گردند.

این شهدا کمتر از پنچ روز است که پیدا شده اند.آن هم کجا؟بله 

                  جزایر مجنون

همان جا که مجنون وار گرد لیلی خود حلقه زده و اورا می پرستیدند 

خدایا این چه عظمتی است که به این یاران خود داده ای.چه شده که افرادی چنان آسمانی می شوند که خود عوالمی دارد و آسمانی.

خدایا حال که به خود می نگرم واقعا از خود شرمنده ام.عده ای می گویند ما که شهدا را ندیدیم ولی من چه بگویم که با آنها زندگی کرده و بزرگ شده ام.

من حتی شهید را دیده ام.پیکرش را زمانی در همین مکان که ضریح و زائری نداشت در آغوش کشیدم،او را به بدنم چسباندم و فشردم و آن را جزئی از خود احساس کرده ام 

 ولی حال چه بگویم که اسیر بند شیطان نفس خود شدم.

الهی ما را با شهدا محشور کن                                                                                                                الهی محاسنمان را به خون وجودمان پای رکاب حضرت حجت(عج) خضاب بفرما

                     پادگان شهید محمودوند(معراج شهدا)

                           پنجشنبه 4 /1 /90

                            ساعت30 /8 صبح