وقتی به مزار شهدای شهر می روم در میان قبور وقتی به ردیف های پایانی می رسم می بینم که چندین قبر خالی است.با خودم می گویم یعنی شهدای زنده ما کی هستند؟ و کی در بستر این خاک میروند؟.

 حالا که به آن ردیف ها سر می زنم می بینم پنچ تا از اون قبرها پر شده است .دوستم بهم گفت:یعنی یکی از اینها نصیب ما می شود؟ گفتم: نه.با تعجب نگاهم کرد و گفت:تو که عاشق شهادت بودی و ...؟!!!

 گفتم هنوز هم هستم ولی نه این جوری

 گفت:پس چطوری؟! گفتم:دوست دارم مثل حضرت زهرا(س)گمنام باشم و جسدم پیدا نشه.

 به قول شهید مفقود الجسد مهدی باکری دوست دارم جایی را در این دنیا اشغال نکنم.

                  نسأل الله منازل الشهداء